“Πῶς θὰ πάρει ὁ πιστὸς κουράγιο, ἔμπνευση καὶ δύναμη στὸν ἐπίπονο ἀγῶνα του; Πῶς δὲν θὰ καταβληθεῖ ἀπὸ ἀστοχίες, λάθη, ἀσθένειες, τραγικὰ συμβάντα, πειρασμούς, συκοφαντίες ἂν δὲν ἔχει συνεχῶς πρὸ ὀφθαλμῶν τὸ ὅραμα τῆς ζωῆς ποὺ ὁ Ζωοδότης Κύριος διὰ τῆς ἐνανθρωπήσεως, τοῦ πάθους Του καὶ διὰ τῆς ἀναστάσεώς Του «ἐδωρήσατο ἡμῖν»; Γιὰ ὅλα τὰ ἀνωτέρω, θεωροῦμε ὅτι δὲν εἶναι ὑπερβολὴ ἡ ἀδιάλειπτη ἐμμονή μας στὰ θέματα αὐτά, διότι αὐτὰ εἶναι ἡ μέριμνα καὶ ἡ χαρά, καὶ ἡ ἐλπίδα τῆς ἀληθινῆς πνευματικῆς μας Οἰκογενείας. Ἀπὸ τὶς ἀνεξάντλητες αὐτὲς πηγές, δηλαδὴ τοὺς βίους τῶν Ἁγίων μας, ἀντλοῦμε πρότυπα, κατανοοῦμε συμπεριφορές, ἐμβαθύνουμε στὶς ἀλήθειες πάνω στὶς ὁποῖες θέλουμε μὲ τὴν Χάρη τοῦ Θεοῦ νὰ κατευθύνουμε τὴν ἐφήμερη ζωή μας, ἔτσι ὥστε νὰ ἔχει νόημα καὶ προοπτικὴ καὶ τώρα καὶ μετὰ θάνατον.” Από τον πρόλογο του βιβλίου